Vlak achter Calle Tallers bevindt zich het Macba, het Museum voor Moderne Kunst, dat zich in no-time wist op te werken tot een van mijn favoriete spots. Op een ochtend ontving ik van een vriendin een smsje met de vraag of het kon kloppen dat ik op een foto in de Catalaanse krant La Vanguardia van die dag stond. Ik was me van geen fotosessie bewust, maar inderdaad prijkte ik onmiskenbaar naast een artikel over de populariteit van de Macba als stedelijke hang-out.
Soms vergaap ik me aan de jonge skaters die hun trucs komen oefenen en showen. Eens kwam ik aan op het vliegveld en stond er met mij een groep Duitse jongeren gewapend met skateboard op de bus te wachten. Ze waren niet ouder dan een jaar of achttien en sommigen kwamen zo de aankomsthal uitgeskate en stonden de wachttijd te verdoen met indrukwekkende slides en jumps. Een paar dagen later kwam ik datzelfde groepje in de stad tegen. Op het plein voor de Macba.
De verhoogde muurtjes en de rolstoelvriendelijke marmeren entree blijken uiterst geschikt om te oefenen. Stoere jongens en meisjes staan tijdens spitsuren zelfs in de rij om eraf te mogen. Wie passeert hoort niets dan harde wieltjes die over de straatstenen glijden.
Publiek is er vrijwel altijd. Zodra de dagen langer en warmer worden zitten hordes mensen voor de ingang (inclusief ikzelf). Overdag komen er toeristen hun benen strekken na een museumbezoek. Studenten van de aangrenzende faculteit voor Filosofie, Geografie en Geschiedenis van de Universitat de Barcelona houden er pauze. Dakloze buurtbewoners richtten de zijkant van het gebouw in als geïmproviseerd woonterrein. ‘s Avonds worden er geniepig biertjes verkocht aan feestgangers die het plein gebruiken als goedkoop alternatief voor het café.
De Macba is een markant gebouw uit 1995, ontworpen door de Amerikaanse architect Richard Meier. Tussen de buitenhangende was en de verouderde balkonnetjes van de barrio El Raval zorgde de komst van de Macba voor beroering alom. Inderdaad steekt dit staaltje moderne kunst bijzonder futuristisch af bij de verouderde panden, maar bewoners lijken het museum inmiddels aanvaard te hebben. En als de Macba niet past bij het karakter van Barcelona’s multiculturele immigrantenwijk, dan past de wijk wel bij de Macba: op geen enkele plek zou de moderniteit van het ontwerp zo tot uiting zijn gekomen als hier, temidden van rommelige straten, gebarste muren en de geuren van shawarma. De wijk geeft het gebouw een exclusiviteit als die van een jacuzzi in een hutje op de hei en bezoekers laten zich graag in deze tegenstelling onderdompelen. Kijk wel uit voor de passerende skateboarders!
Voor meer SPECIALS klik hier.
Voor meer Ravalejar klik hier.
Lees ook:Fotohoppen: Macba
Lees ook:Word echte vrienden met het MACBA
Lees ook:Het MACBA komt met vernieuwde website
Lees ook:Verveelde gezichten in museum
Lees ook:Open deuren bij het MACBA in Barcelona