Ruim een jaar woonde ik in het centrum van El Raval, de Barcelonese wijk die in veel reisgidsen als gevaarlijk te boek staat. Mijn balkon, met van die gietijzeren spijlen gegoten in een gezellig motiefje, kwam uit op Calle Tallers, één van de bekendste straten van de wijk.
Wie de Ramblas vanaf het hart van de stad Plaza Catalunya afstruint komt Carrer dels Tallers (Catalaans) als eerste zijstraat aan de rechterzijde tegen. De naam van de straat is afgeleid van de naam die deze zone in de volksmond van de veertiende eeuw kreeg: de zone van de talleres, de werkplaatsen. Hier verzamelden zich in die tijd de slagers van de stad, waar ze in hun werkplaatsen het vlees bewerkten. Maar het woord taller betekent ook atelier en zo past de naam eigenlijk perfect bij Barcelona, waar de helft van de bevolking kunstenaar of artiest lijkt te zijn.
Overdag hoefde ik niet eens te proberen om televisie te kijken of muziek op de zetten met de balkondeuren open: geluiden van de straat drongen zonder pardon mijn woon-annex werkkamer binnen. Calle Tallers verbindt de welbekende Ramblas met een ander belangrijk punt in de stad: Plaça Universitat. Een garantie voor voorbijgangers. Dat geldt evenwel voor de grote hoeveelheid bars en restaurants in de buurt.
Bovendien is het dé straat van de muziek. Waar zich ooit de slagers verzamelden, herbergen de panden tegenwoordig muziekwinkels met een veelal alternatief aanbod van albums. Ook winkels met muziekinstrumenten vonden in groten getale hun weg naar de straat. Daarnaast verscheen er de afgelopen jaren een aantal populaire tweedehands kledingzaken.
Carrer del Tallers is in en dat is ook te merken aan de kekke outfits die het straatbeeld dagelijks vullen. Retrocity, de vintageverkoop van de Britse Paul, is het verzamelpunt voor de modernillos. Hier kopen de ultramoderne jongeren hun unieke tweedehandsjes om ze er ook maar meteen aan elkaar te showen. Als ik op de hoogte wilde zijn van de laatste trends hoefde ik maar even op mijn balkon te zitten. Elke keer dat ik boodschappen bij de Carrefour aan de Ramblas deed, had ik het gevoel eerst even de catwalk over te moeten voordat ik bij een ‘gewoon’ stukje straat belandde.
Pratende, lachende, schreeuwende en soms lallende mensen passeerden voortdurend. De nachten in het weekend waren berucht. De hele dag hoorde ik telefoons gaan, jongeren voorbij skaten en buurtbewoners ruziemaken. En dat met drie achtergrondmuziekjes tegelijk. Als de blokfluitspelende punker zich met zijn hond voor onze deur installeerde gingen mijn balkondeuren dicht. Elke drie liedjes herhaalt hij zijn repertoire en ik ben persoonlijk geen blokfluitfan.
De absolute geluidsclimax had twee maal per week plaats op woensdag- en zaterdagochtend. Dan was onze straat aan de beurt voor butano. Midden voor de ingang van ons pand parkeerde een truck met de enorme oranje met gas gevulde flessen. De butaneros hebben als taak zoveel mogelijk gasflessen te verkopen en doen dat door zo hard mogelijk BUTANO, BUTANO, BUTANO te schreeuwen. Volkse buurtbewoners doen hun bestelling vanaf het balkon: Cariño, uno por aqui por favor. In ruil voor een lege fles en veertien euro komen ze de gasflessen bij je voordeur afleveren, of dat nou op de eerste of op de vierde verdieping is. Het tafereel duurt drie kwartier en heeft gegarandeerd meer effect dan de beste wekker.
Inmiddels ben ik verhuisd naar een rustiger stukje stad. Mijn nachtrust is gegarandeerd, maar ik geef toe dat ik het soms mis om vanaf het balkon naar de drukte te kijken en het centrum van een metropool in optima forma te beleven.
Meer specials uit Barcelona? Klik hier.
Meer Ravalejar? klik hier.
Lees ook:De perfecte cocktail bij Boadas
Lees ook:Geheimen op de Ramblas
Lees ook:Vamos a la Playa: Barceloneta
Lees ook:Fiets met kleur huren in Barcelona
Lees ook:Argentijnse empanadas II
Indeed, een heerlijke straat!